Ruimte. Lucht. Opluchting, en niet alleen ruimtelijk. De massieve dozen muur is geslecht. Deels geleegd, deels verplaatst. Wat bedoeld is om te hangen, hangt deels. Èn, niet onbelangrijk, ik heb het eind van mijn latijn nog niet bereikt. Muziekje erbij. Bijna zondagmiddags maar dat actief.
Hoe mooi de kale ruimtes ook waren, en nog steeds zijn, de aankleding geeft de plek eindelijk iets eigens. Open deur. Ik weet. Maar het is niet alleen het aankleden. Het is ook het moment kiezen, waarop de aankleding hout snijdt. Een keuze mn bepaald door de veronderstelde afwezigheid van het steeds maar weer overmatig neerdwarrelend stof.
De wonderbag is bijna vol. Op 3 bij 4 m is dat een prestatie, die er mag wezen. Ik ben inmiddels stoffiger dan de zooi, die ik van het stof heb bevrijd. Na mndn van voor me uitschuiven vallen dubbetjes op onvermoede, perfect passende plekken. Zo zou je bijna geloven, dat alles z'n moment heeft om gedaan te worden.
Nu het boekenrek-idee uitwerken en dan de te bestellen onderdelen bijeenvoegen en de kamer kan zich in zijn definttieve vorm te ruste leggen. Tafel, stoel, nog wat planken aan de muur, stopcontacten afwerken en klaar is Kees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten