Het kost trekken, duwen, draaien en wurgen maar het lokale leven komt langzaam op gang. Bizar toch, dat bewust gemaakte keuzes zo'n gebrek aan draagkracht kennen. Ik waag inmiddels te betwijfelen, dat er ergens een plek en samenstelsel van omstandigheden te bedenken is, die dit soort geëmmer zou kunnen voorkomen. Hoe zou dat werken, als ik de bestaande situatie omkeer?
Grootste deel van het jaar in een van sterren vergeven slaapplaats verblijven, waar meer dan gemiddeld goed voor me gekookt wordt, ik in goed gezelschap vertoef en met een aardige stad aan mijn voeten. Boeken(winkel) aanwezig, goede geluidsapparatuur ter plekke, laptop en glasvezel, etc. Zou ik dan na een week of wat ergens op het Europese platteland bij terugkeer dezelfde ervaringen hebben als nu? Zorgeloos, vrij, genietend tijdens het 'weg' zijn en in de kreukels draaien, als ik terug kom in wat dan mijn gouden kooitje moet wezen?? Ik denk niet, dat het me zou verbazen, als het gebeurd. Ik ben en blijf wel erg nieuwsgierig naar de triggers van dit mechanisme.
Ik heb hier werkelijk alles, wat ik me bedacht had en nog had kunnen bedenken op extremiteiten als een zwembad na. Wat ik hier heb is kwalitatief beter dan in welke sterrenplek ook. Geen camouflage timmerwerk, geen zichtbaar achterstallig onderhoud, geen ongewenste gehorigheid, ik kan koken wat mijn hartje begeert, koop flessen voor wat in een hotel twee glazen kosten, etc. etc. Het klinkt als ondankbaarheid, maar hoe kun je dat zijn naar jezelf? Rare toestand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten