Ergernissen. Het is, dat je de ander er niet bij nodig hebt, anders zou dat onbewoonde eiland extra aantrekkelijk zijn. Neemt niet weg, dat de oorsprong vaker en makkelijker in een 1-2'tje is gelegen dan in een solo-actie. Ergerlijk die ergerlijkheden. Collateral damage, zullen we maar zeggen. Alle voordelen hebben zo hun nadelen. En dit is er een van het willen hebben van een relatie.
Bovendien een ergernis, die je volgens mij alleen met vrouwen hebt. Door ervaring gelouterd ga je natuurlijk niet over één nacht ijs. Je verzamelt terugkerende manco's, zoekt de grootste gemene deler, kaart die aan, benoemt 'm opnieuw, geeft er een verklarende draai aan, herhaalt, herhaalt nog een keer, geeft er een nieuw jasje aan, gebruikt voorbeelden, parallellen en nog overbodigere overtuigingsmechanismen en toch, toch iedere keer weer ondanks de schier eindeloze beaming komt er steeds weer dat "Ik dacht dat .." Altijd weer die vermeende uitzondering op een volmondig geaccepteerde regel.
Moe wordt je daarvan. Ik tenminste wel. Het is als met afspraken. Drie uur is drie uur en niet half vier. Dat was een paar decennia geleden al zo en met de moderne communicatiemiddelen is het alleen maar makkelijker cq strikter geworden. Afbellen op de laatste minuut is dan weer zo'n moderne aberratie. Dat het mis gaat, zie je vele malen eerder aankomen. De rest is gemakzucht. Ik haat gemakzucht in de omgang met anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten