Peugeot aan een garage overgeleverd, het slepende verhaal van het bed proberen los te trekken, achter ontbrekende kleerkastdelen aan, het boekenrekplaatje van de juiste afmetingen voorzien, met ontbrekend geduld over de markt gelopen, in de volgende stap met gordijnen en stoelen en een kast verzeild geraakt, uitstekend geluncht, nog meer gordijnen en eindelijk iets dat aansprak, weer het bed en toen gelukkig retour het aanstaande eigen plekje.
Wat moet je met zo'n dag? Een hoop aankaarten, risico's nemen, achter zaken aan lopen en dan is er een lichtpuntje in het volstrekt overbodige deel: de gordijnen.
Keuzes maken is niet iedereen gegeven. Dat je drie ipv één jurk wilt, kan ik me nog voorstellen. Een beetje vrouw draait haar hand niet om voor een x-aantal verkleedsessies per dag. Maar gordijnen hang je op en laat je hangen, totdat ze een keer gewassen moeten worden. Eerst eenmaal per jaar als streeftermijn, en je ziet dat zeer vlot oprekken naar 2, 5 en uiteindelijk misschien wel tien jaar.
Oké. Glasgordijnen voor de zomer en een winterversie. Altijd weer dat extraatje dat gescoord moet worden. Daarvoor is na vele mndn rondjes draaien tussen Cocco, Nobila Casa en Danotti eindelijk een keuze gemaakt. Tenminste qua slaapkamer. Nu nog twee kamers en evenzoveel vensters te gaan. Hoewel, daar zit de mijne bij. Eentje dus nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten