Zes uur. Nieuwe week. Nieuwe kansen. Vijf dag lang. Eén dag uitloop. En dan zijn die kansen weer be- en/of verkeken. Het gemak waarmee ik inmiddels vroeg de veren uit wip is bijna verdacht, maar moest vandaag gewoon ... Waar ik ruim twee uur voor neem, kan makkelijk in 5 à 10 minuten. Maar waarom haasten en de koffie overslaan? Er is geen baas, die het van me verlangt. Het zou hooguit mijn innerlijke deformatie stimuleren en dat is zo ongeveer het laatste, waar ik behoefte aan heb.
Dus vroeger dan menig kip in de ochtendmist van 24 naar 13. En dan ben ik absoluut niet de enige in de benen. De hulp in 24 zit berichtjes op haar telefoon in te tikken terwijl het water voor het varkensvoer staat te warmen. Onderweg passeert een auto en een paar fietsers. Iets wat op "Buna dimineata' lijkt, wordt gemurmeld. Nog nergens beesten op de straat in afwachting van de herder, die ze naar de gemeenschappelijke weiden brengt. Dat is pas over eem uur.
Mijn tred verliest z'n plakkerigheid. Een bijna dansend begin op deze maandagochtend. Dat beloofd natuurlijk niks, maar geeft de alsmaar hopende burger een shot moed bij z'n blinde duik in de nabije toekomst. Scherven, blaren, vuurwerk en champagne. Alles is (nog) mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten