Wat wil ik met die Europa stukjes. Iets bewaren, da's duidelijk. Maar wat en waarom? Het wat, de artikelen, is redelijk willekeurig. Ik hou tenslotte niet de algehele actualiteitsmedia in de gaten. Niet alleen vanwege de onleesbaarheid van een hoop talen, maar simpel door de overdaad aan versies waarin het nieuws wordt weergegeven. Iedereen geeft zijn/haar eigen invalshoek. Experts zijn het niet met elkaar eens. Politici lullen sowieso maar wat in hun eigen straatje. En meningen zijn er net zoveel als verkondigers. Etc.
Ergens heb ik het idee, dat een behoorlijk grote verandering in de lucht hangt. Nu heb ik wel vaker van die voorgevoelens, die naarmate de tijd vordert stilletjes naar de achtergrond verdwijnen. Soms wordt zo'n sluimerend verworden gevoel ineens gereanimeerd door de werkelijkheid. De meeste verdwijnen echter definitief in de vergetelheid. Nu blijft iets schuren. Er broeit iets in Europa, als je het mij vraagt. En volgens mij zijn het niet de overbekende potentiële oorzaken, die door de media uitgebreid geherkauwd worden. Niet de banken, niet de populisten, zelfs niet de terroristen, al neig ik daar direct naar voorzichtheid.
Volgens mij gaat de EU zich in de staart bijten, of zoiets. Een heuse volksoproer, Europabreed, zou ook kunnen. Brussel blijft tegen beter weten in bagatelliseren, betuttelen en de verkeerde kant op drammen. Maar dat inzicht vereist verstand èn de mogelijkheid om afstand te nemen van hun tunnelvisie. Een vereiste met tegenstrijdige inhoud.
Ik zie hoge heren (en dames in het kader van de gelijkberechtiging) in pek en veren door straten gesleept worden, plunderingen en algehele paniek. Zoiets wat je je voorstelt bij een buitenaardse invasie in een apocalyptisch scenario van Hollywoord, maar dan in eigen achtertuin met lokale hoofdrolspelers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten