De eerste verstoring (aannemer) doorstaan en het noodzakelijk werk (bonen) in de tuin verricht. Eerste étappe afgesloten. Nu ff verpozen en dan met de courgettes aan de slag. Vooralsnog geen beren in het zicht. Wel vliegen. Irritant veel vliegen. Niet het moment om me daar het hoofd over te breken. Chutney! Daar gaat het nu om en daarna het echte werk. Proberen om dingen in de keuken hun definitieve plek te geven. Het zou eindelijk kunnen.
Bij het laatste kastje, dat vorige week geplaatst is, formaat wasmachine met twee lades, viel me op hoeveel ruimte in feite verloren gaat. Nu snap ik eindelijk waarom de toch nauwelijks grotere keuken in Frankrijk zoveel spul kon bevatten, dat ik het hier in z'n Roemeense equivalent niet kwijt kom. In Frankrijk stond alles op planken. Gewoon open, geen kasten, nauwelijks plaatsverlies. Vooral lades zijn verneukeratief. Uiterst makkelijk, want je plempt het spul er zo in. Geen geschuif. Geen half kast leeg ruimen, voordat je komt, bij wat je hebben wilt. Het ruimteverlies zit echter op 20-30% minimaal tov een simpele plankenstellage. Leuk om te weten. Ik denk niet, dat ik er ooit nog iets mee ga doen.
Hier geen plannen om de zg inbouwkeuken weer uit te breken. Gewoon zolang schuiven tot alles past of duidelijk is, wat gaat afvallen. En dat laatste dan ook echt weg doen en niet op goed Roemeense wijze ergens op een verloren plekje bewaren "voor het geval dat" het ooit nog een keer gebruikt zou kunnen worden. De tijd van oppotten hebben we gehad. De noodzakelijkheden zijn helder en voor 99% aanwezig. De rest is ballast. De bagage kan lichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten