Zondag. Het rondje weer gerond. Net als mijn oud-testamentaire voorbeeld, leun ik achterover en bezie het resultaat met voldoening. Als alle voorafgaande weken zo waren geweest als de net gepasseerde, waren we minstens al een jaar geleden klaar geweest, zoals het trouwens bedoeld was geweest. Maar goed, het heeft wat geduurd, maar de tot stand gekomen resultaten mogen er zijn. Dat is niet alles maar wel belangrijk.
Komende 'scheppings-'week mijn Peugeot terug en hopelijk de C5 eindelijk bevrijdt van z'n resterende twee winterbanden en het niet te traceren gerammel ergens aan de onderkant. Niet dat ze nou echt noodzakelijk zijn, maar je went aan de aanwezigheid en het verruimt je mogelijkheden. Geen auto was beter geweest voor mijn vorderingen in de Roemeense spreekkunst. Als ik nu wat moet hebben, en natuurlijk geldt dat niet voor iedere scheet, stap ik in de auto en rij naar de supermarkten in Sibiu toe, zowel qua voedingsmiddelen als qua klusmateriaal, zoek zelf wat ik hebben wil, vraag zelden iets, betaal en ga retour.
Zou ik me moeten redden met benenwagen, fiets en/of openbaar vervoer, zou ik meer onder de mensen komen en steeds weer voor een balie duidelijk moeten maken, wat ik wil, mn wat het klusmateriaal betreft. Zoiets wat op een supermarkt lijkt is ook hier qua levensmiddelen e.d. al in verschillende formaten doorgedrongen. Nu gaat het met het verstaan al best redelijk, maar qua spreken ben ik niet veel verder dan vakantielevel, maar dan zonder vieze woorden. Eigenlijk interesseert het me ook niet zo cq vind ik het wel best. Het bespaart me een hoop ongevraagd gelul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten