De aanwezigheid in Nederland is met een nieuwe onderdeel verrijkt. Ik had het me al bedacht in de aanloop naar de trouwerij. Natuurlijk draaiden de bezoekjes om het schoeisel voor de bruiloft, maar de halve dagen die de passessies kostten, werden iedere keer ingebed in een verblijf van 3-4 dagen. Tijd die je in Amsterdam met gemak stuk kunt slaan. En wat zijn er in Amsterdam in overvloed? Precies: winkels. Het kind in de snoepwinkel overvallen door een onvermogen om te kiezen. Alles willen zien, voelen en eigenlijk hebben.
Vandaag niet met de nabijheid van het museumplein als uitvalbasis. Gewoon rechttoe, rechtaan vanaf het Centraal station de stad in gedoken. Oostelijk richting zeedijk en aan het eind van de dag niet ver van het RijksMuseum gestrand. Aan de Jordaan en het hele Kalvergebeuren met Damrak niet toegekomen. Halfje Amsterdam dus met een leuke uitsmijter in de poepsjieke PC Hooft. Je weet dat je er meer betaald dan elders in de stad. Ook dat je in de 'eigen' zaken van de diverse modehuizen nog meer moet neerleggen. Tasje voor 1500 euro, etc. Het zijn nog geen 19.000 euro zoals in Rome, maar toch.
Ineens stonden we voor een zeer kleurrijke étalage en zonder aarzeling werd naar binnen gestapt. Jurken zijn altijd verleidelijk, kleurrijke jurken zijn blijkbaar onweerstaanbaar. Binnen iets gevonden wat het hartje kon bekoren. Helaas niet de juiste maat. Maar geen probleem het personeel schoot van alle kanten te hulp, ander filiaal gebeld. Maatje groter bleek te bestaan en zou gebracht worden. Dit had bellen moeten doen rinkelen. Ooit was dat niks bijzonders maar tegenwoordig alles behalve normaal. Inmiddels op de her en der staande, kitscherige schoenen gezien, dat we ons in de wereld van Dolce & Gabbana hadden begeven. Nog steeds rinkelde er niks. Zou niet goedkoop worden, dat was wel helder. Gewenste maatje kwam, paste en toch maar ff de vraag naar de prijs, die nog nergens gespot was. "Sorry. Pardon. U bedoelt 400?" "Nee mevrouw, 4500 euro."
We werden er wat giechelig van. Goeie smaak, mag je constateren. Werd Mariana ook voor gecomplimenteerd, maar het prijskaartje in deze toch te belachelijk voor woorden. Behalve dat ik hiermee gegarandeerd zeker over mijn daglimiet van de reeds ruim ingezette betaalkaart zou gaan, waren we het gelukkig ineens, dat je niet het bedrag voor 10 à 20 jurken aan één exemplaar gaat besteden. De rest van de middag en avond hebben we er met regelmaat hartelijk om moeten lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten