Weer zo'n dag waarin (waarop?) niks bijzonders is gebeurd, ik niks speciaals heb gedaan, niet eens zoveel heb gedaan. En toch, toch is er vagelijk iets van tevredenheid voelbaar. Vreemd. Het 9 tot 5 principe waarna je thuisgekomen je afvraagt, wat je in de voorafgaande uren eigenlijk hebt gedaan. Wachten tot je naar huis kon. Maar zelfs dat hoefde ik niet, want daar ben ik niet weg geweest. Thuiswerker èn eigen baas èn opdrachtgever èn helaas ook betalende instantie. Niemand die aan mijn kop zeurt, geen onwillige collega's, geen gelul over kinderen of kleinkinderen. Dat is al jaren zo, dus om daar die tevredenheid vandaan te halen, lijkt me de verkeerde weg.
En toch, toch is zo'n vaag vermoeden aanwezig en dat langer dan vandaag en gisteren. Het lijkt me eerlijk gezegd misplaatst. Ik kan niet zeggen dat ik 'er ben'. D'r is nog wel een weg te gaan. Geen wereldreis meer, maar ook geen dagtochtje. Verschuift de aandacht van doel naar de af te leggen weg? Niet mijn normale aanpak. Eens iets anders doen? Verandering van spijs en zo? Eerst zien of het een blijvertje is en werkelijk geweten kan worden aan een verschuiving van de focus. Openstaan voor verandering. Het moet niet te gek worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten