In ene geen zin meer om iets te doen. Geen na-lunch-dip en eigenlijk klopt 'geen zin hebben' ook niet echt. Het is meer iets van een pas op de plaats maken. Niet domweg doordouwen. Ff rustig zitten. De ademhaling reguleren of in elk geval je aandacht schenken en genoegen nemen met niks doen. Een beetje voor je uit turen en het in feite best weten te waarderen. Alle drang om bezig te willen zijn is als sneeuw voor de zon verdwenen.
Rustig op een stoel zitten aan de eettafel en geen eten te bekennen. Het is een vreemde gewaarwording. Plek, tijdstip en bezigheid passen niet bij elkaar. Maar ik moet bekennen, dat was het laatste waar ik op dat moment mee bezig was. Ik keek de keuken in. Niks meer, niks minder. Het had ook de slaapkamer kunnen zijn of de gang, als we die hadden gehad.
Hoelang ik zo gezeten heb? Ik zou het niet weten. Geen uren volgens mij. Op een gegeven moment de afwasmachine gevuld en boodschappen gaan doen. Blijkbaar moet er toch iets gedaan en bewogen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten