Allez! We gooien er per uitzondering nog een tegen aan. Het was geen verkeerde dag vandaag met het aanpakken van de kelderdeur. De deur heeft nog nooit zo soepel gesloten als het ding nu doet. Misschien gaan we de komende dagen ècht bergen verzetten of één berg, dat lijkt me al aardig meegenomen. En misschien niet eens echt verzetten maar een stevige zet in de goede richting geven. Er zijn een paar 'kandidaten' die hier voor in aanmerking komen. De postzegel tussen huis (tuinkamer) en schuur (toekomstige klusruimte) is er een. Een ander is het leegruimen van de toekomstige waskelder. Het eerste is meer afronden, het tweede een kwestie van opstarten.
Van die acties die ineens ruimte en perspectief geven, waar je anders in tegenaan hikken blijft steken. Ik neig naar het leegruimen van de kelder. Dat lijkt me zo'n kick te geven, dat ik die postzegel tussen huis en schuur tussen de bedrijven meeneem. Die kelder is te vergelijken met mijn 'kantoor' waar dit voorjaar ineens een twintigtal verhuisdozen leeg- en opgeruimd werden. In de kelder kun je momenteel nauwelijks je kont keren. Leeggeruimd moet het kortom bijna schrikken zijn.
Behalve gereedschap en klusmaterialen staan daar ook nog andere dozen waarvan mij de inhoud nauwelijks nog bijstaat. Wordt weer een beetje Sinterklaas en vervolgens zien wat ik er waar mee kan of simpelweg de deur uit doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten