Donderdag en het voelt aan als zondag. Zondagmiddag. Leegte. Rust. Het idee iets te moeten doen, maar niet bezig willen zijn met wat dat zou moeten zijn. Siëstatijd zou ik zo zeggen, maar ook dat mist de doorslaggevende aantrekkelijkheid. Op de bank, chips en nootjes, slapende ouders, TV als achtergrondruis. De verveling verveelt zich te erg om zich te laten gelden.
Ik zou het nu geen verveling willen noemen. Meer besluiteloosheid en dat met instemming. Na de lunch is niet het moment om nwe dingen aan te pakken. Indien gewenst, moet dat vooraf geregeld zijn, zodat je achteraf nergens over hoeft na te denken en domweg verder kunt met de reeds aangezwengelde bezigheid.
Ook de Pc gaat het niet worden. Na de lunch merk je pas hoe slaapverwekkend dat medium is. Het is òf plat òf fysiek aan de slsg. Ik ga ff dobbelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten