Het ukkepukkerige werk is gedaan. De afvoer vrij. De flessen gevuld en van dop voorzien. Na de lunch het echte werk. Nog steeds geen idee wat het gaat worden. Ik hou het spannend. Misschien het een, misschien het ander, misschien allebei of heel iets anders. Zoiets als de zwembadbodem zuigen. Wat een luxe, wat een keuzerijkdom, wat een godverdommense bende te doen. Als ik me niet los kan scheuren van de dagelijkse sleur zal de zesdelige trilogie er wel nooit van komen. Wat heet. Zoiets simpels als een foto-album maken loopt al tig vakanties achter en, nog dichterbij huis, de wolk van Evernote zakt inmiddels door z'n hielen wat de dagelijkse notities betreft.
Waarom wil een mens zoveel als hij de tijd niet neemt of heeft om het allemaal naar behoren af te werken? Of is dit een puur persoonlijke afwijking? Kan me dat nauwelijks voorstellen. Tenzij je invulling van het leven beperkt blijft tot een baan, eten, op de bank hangen en je nachtrust. Misschien is dat wel meer normaal dan mijn geploeter. Maar ik heb geen bank en wil die ook niet hebben. Ook geen baan trouwens. Acht uur meer dan de gemiddelde Westerling om jezelf dwars te zitten. Ik denk, dat ik het begin te begrijpen. Vrijheid, je moet het niet willen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten