Ooit voelde dit soort momenten aan als mezelf aan mijn haren uit het drijfzand weten te trekken. Nu zit ik qua beeld op een grote kei naast een dubieuze vlakte en vrg mezelf af: "Ga ik het proberen of blijf ik zitten?" Zitten blijven is het niet en proberen draagt zo z'n risico's met zich mee. Van die momenten waarop het leven net niet voldoende vanzelfsprekend is om niet bij alles stil te hoeven staan. Zo'n moment met een HB-behoefte. Alles in steeds verder afzwakkende vorm, maar nog steeds present.
Zo aan het begin van een nwe week is het niet de beste timing voor dit soort grapjes. Gelukkig is er genoeg te doen op het huishoudelijke vlak en kan ik, mocht ik willen, het nadenken ff laten voor wat het is. Beter bezig zijn met iets waar je invloed op hebt dan met zaken die geen keer meer nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten