Gisteren weer een dag waar de inspiratie het na de ochtend voor gezien hield. Terug naar oude tijden? Vreemd als de woorden er ineens geen zin meer in hebben. En natuurlijk blijft het niet bij woorden die niet willen. D'r is een algemeen gevoel van wat bij benadering 'onbestemdheid' zou kunnen heten, maar het niet is. De onbestemdheid zit 'm meer in het feit, dat ik niet in woorden weet te vatten wat in me omgaat. Kip en ei? Zo'n beetje.
Het gaat eerder goed dan slecht, dus ik zou me er ook gewoon niet mee bezig kunnen houden, maar dan ben ik weer met iets banaals bezig en dan overvalt me zo'n gevoel, dat ik denk, wat is dit, wat moet ik hier mee? Vaak gaat het gepaard met herinneringen uit een ver of verder verleden. Herinneringen van momenten die op geen enkele manier te combineren zijn met wat ik op het moment van nu aan het doen ben. Geen slepende zaken die zonodig weer een keertje menen te moeten aankloppen. Nee, eerder prettige momenten uit een vergeten verleden.
Naast dat soort gedachtenovervallen is er ook een in feite op niets gebaseerde tevredenheid met mezelf en wat ik doe en vooral niet doe. Dan drentel ik wat rond, zit, kijk, drentel, etc. De vaart is volkomen uit het systeem en ik stoor me er nauwelijks aan. Da's best raar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten