Stookspul

 Zo, dat was me het daggie wel. Jammer, dat zo op het laatste moment de benzine op was. Nu is de klus van het stookhoutvrij krijgen van de binnenplaats net niet gelukt. Vier of vijf stukken stam zijn voor het moment de dans van het splijten ontsprongen. Daarna liggen er in de schuur nog van die onmogelijke stukken eikenhout, die met een bijl niet te splijten waren of waar ik nieteens aan begonnen ben het te proberen. Maar dat is dus niet de binnenplaats. Neemt niet weg, dat het nu een mooi moment was geweest om ook die gedrochten hanteerbaar te maken. Dat gaat dus morgen worden. Net als het opruimen en schoonmaken van de plek waar het spul heeft gelegen. Geen puf meer voor vanavond.

 Na de tuin vanochtend en de lunch goed zes uur bezig geweest met het hout. Het laatste restje was ietsje meer dan ingeschat. Nu voldoende hout voor twee winters. Meer dan voldoende ook zonder die laatste hoeveelheid. Nu bijhouden. Ieder voorjaar weer een karrevracht verwerken, waardoor er dus steeds gestookt kan worden met twee jaar gedroogd hout. Dat is de theorie. Hoe dat uitwerkt in het ruimtegebruik is afwachten. Het ene jaar ligt links het andere rechts in de schuur. Behalve dat de plek nooit perfect leeg zal zijn, hebben we nu ook nog twee verschillende houtsoorten, die elkaar in feite aanvullen. (Haag)Beuk en eik. Het eerste is voor het lekker vuur, het tweede meer voor het smeulen. De beuk voor overdag of om de dag mee te beginnen en het eiken om de nacht goed door te komen en 's ochtends de boel niet weer op te moeten starten.

 Het zal in Nederland vloeken in de kerk zijn qua milieutoestanden, maar ik ben blij dat dat hier nog zijn tijd zal duren. En bovendien al dat hypocriete gedoe met hun biomassacentrales, waar hele bossen voor worden gesloopt en het hout vervolgens met stookolie gestookte schepen naar Nederland wordt verscheept. Hoeveel kuub zijn dat omgerekend per afnemer? Ik denk, dat ik er 5-6 per jaar verstook, naast het gas voor de CV die op max 18º staat.

 Als ook het vandaag gespleten hout verstouwd is, ben ik nog weer een ietsje tevredener mens dan ik over het algemeen probeer te zijn. Op naar de tomatenpuree!