Het begon met een kleine meisje dat zat te wachten op iemand die weggegaan was om iets voor haar te halen maar nooit is teruggekomen. Vandaar af wordt het wazig en steeds waziger. Het ging over een bericht van iemand die me iets vroeg te doen. Iets met schrijven en dat op een wijze, in een combinatie dat ik dacht 'Geniaal'. Maar na dat besef is het hele verhaal, de droom, de gedachtenstroom tussen waan en werkelijkheid me ontglipt. Ik heb geprobeerd het terug te halen, maar alle moeite was tevergeefs, werkte zelfs eerder als gum dan dat het grip opleverde.
Het leek helemaal geen droom, al zal het dat wel geweest zijn. En het voorstel wat me gedaan werd was zo concreet, helder en echt een vondst waar ik heel blij van werd. Lullig dat zoiets, misschien dat ene moment in je leven, waar je op hebt zitten wachten, weer zomaar in het niets kan verdwijnen. Het voelt alsof je iets afgenomen is, wat je heel graag wilde hebben maar net niet kon pakken toen het aan je neus voorbij ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten