De Laatste Tafel afgerond. Helaas eindigt het boek met een open eind. Ik had al op overleven gegokt maar alles in het midden laten is natuurlijk veel logischer. Over de dood valt tenslotte weinig te schrijven en wat bij het overleven wel of niet zou gaan gebeuren was in de voorafgaande 100'den pagina's al uitgebreid aan bod gekomen.
Prachtig boek. Het tilt het woord weer ff boven het alom tegenwoordige beeld van vandaag de dag uit. Je verliezen in woorden. Je moet een beetje houden van meanderende verhalen, van herhaling uit een steeds ietsje verschoven perspectief, geen romantiek met kop en staart of een wereldbedreigende thriller.
Geef ik Albinati nog een kans of ga ik geheel nwe uitdaging aan. D'r ligt nog een 'aangebroken' boek. Iets over de slag bij Stalingrad. Of heb ik dat wel uitgelezen? Zorgen voor morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten