Genoten van de beweging op weg naar beneden merken dat slechts 4 van de zes honden in mijn buurt vertoeven. Alle vier meelopers. Van de beide eigen dames geen spoor te bekennen. Gisteren nog de loftrompet over ze afgestoken, vandaag weer pleite. Dan roep je 'ns een keer. Nog een keer. Loopt een eind verder en herhaalt het fluiten en roepen.
Beneden aangekomen is het wachten, kijken, nog een extra keertje fluiten, maar mooi niks. Hoelang wil je daar voor Jan-doedel staan? Na een minuut of tien besloten om voor de koffie te gaan. Net in het dorp nog eens een blik achteruit gegooid en ja hoor, in de verte komen Miep & Miep aangestormd. Tegen alle verwachtingen in komt Prada direct op me af ipv me als vanouds te passeren en ws de rest van de dag in de velden rondom het dorp te verblijven. Rosa maakt sowieso geen problemen en komt niet veel later met haar wat rare karakteristieke loopje naar me toe.
Honden kunnen al de neiging hebben om enigszins diagonaal te lopen. Of beter het lijf niet parallel aan de beweging te hebben maar daar iets schuin op. Dan is het alsof de achterpoten de voorpoten rechtsom proberen in te halen. Bij Rosa gaat dat gepaard met één van de voorpoten, die niet spoort met de ander. Of het nou de linker of de rechter is, daar ben ik niet uit, maar de combinatie hapert met regelmaat en dat is een verwarrend zicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten