Me de heuvels op moeten duwen vanochtend. Het ging niet bepaald vanzelf. Laat ik het op aanmoeding houden, wat af en toe nodig was en niet over dwang praten, wat het natuurlijk in feite wel was. Maar het is gelukt. Èn het deed en doet goed. Nu graag hetzelfde bij mijn andere activiteiten. Voor het eerst na de winterse omstandigheden ook direct tot aan de limiet van mijn actieradius gegaan. Ik bedoel, zover gelopen als ik tot nog toe maximaal op de toppen van de heuvels heb gedaan. Natuurlijk ook ff met de gedachte gespeeld om er nog een heuvel bij te pakken, maar dat verder bij het idee gelaten.
Prada volgt en luistert zo verbazingwekkend goed, dat ik er bijna argwanend van wordt. Aan de castratie kan het niet liggen. Tenminste niet aan de verminderde invloed van de hormonen. Dat schijnt minimaal 3 mndn te duren. Het is waarschijnlijker, dat de redelijk toevallige samenloop van omstandigen (operatie, strakkere aanlijnroutine, meer aandacht, regelmatigere beloning en het binnenshuis houden overdag) haar heeft laten beseffen, dat ik iets meer de baas ben, dan ze tot nog toe wilde accepteren.
Als het zo blijft, daar nog wat commando's aan toevoegd kunnen worden èn ze minder moeilijk gaat doen tegen mensen en andere honden, zou het een voorbeeldige hond kunnen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten