Weinig meer gedaan vandaag. Beetje gekookt na terugkeer, Weer een late lunch en me op de vierde doorloop van Dishonored_2 gestort. Dat spel is z'n geld wel waard geweest. Of ik dat straks ook kan zeggen van Wolfensteein, vraag ik me af. Daar is ergens in december de klad in gekomen en sindsdien niks meer mee gedaan. Op "Baby"-niveau al nauwelijks in staat zijn om me schietend langs mens en machine te bulldozeren doet afbreuk aan de lol van het spel. Het hoeft niet direct met een glaasje wijn vanuit een luie stoel, maar ietsje meer invloed op het verloop had ik wel prettig gevonden. Nu is het enkel de keuze tussen 'Veel', 'Veel meer', 'Teveel' en 'Onmogelijk'. Of zoiets, Wil ik zien hoe het afloopt en me niet beperken tot een walktrough-video zal ik me er toch doorheen moeten (op)slaan.
Maar da's voor later. Nu zien, dat ik zonder dooien en zo ongezien mogelijk door Dishonored_2 heen kom. Helemaal 'Stealth' gaat niet lukken, daar ben ik vandaag wel achter gekomen. Dan moet ik al die uitgeschakelde tegenstanders ook nog gaan verslepen naar plekken, waar hun collega's ze niet direct zullen zien en/of vinden. Da's me echt teveel werk. Geloof niet, dat ik die behoefte nog ga ontwikkelen om dat in een doorloop voor elkaar te boksen. Daar ontgaat me de lol van. Dat ze me maar proberen te vinden en ik dat zie te voorkomen. Ik heb best iets perfectionistisch in me, maar dan moet het wel ergens zin maken of het realiseren een kick geven. Hier mis ik zowel het een (vinden doen ze me niet) als het ander. Wat is de lol van het verslepen van bewusteloze tegenstanders? Dat 'ongeziene' bekijkt het maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten