Stilte. Zondagse stilte. Heuvelop gestampt over het bevroren sneeuwdek onder een strak blauwe lucht. Prachtige ochtend. Alles glittert om me heen. Bijna te fel om echt van de genieten. Sneeuwlaag is gisteren deels gesmolten en vannacht bevroren. Het water stroomt nog niet. De honden moeten ijs likken of sneeuw happen. Drinken zit er niet in.
Boven aangekomen me de rust gegund om de stilte op me in te laten werken. De club waaiert na wat brokjes uit zonder lawaai te maken. Alsof ze mijn behoefte aanvoelen. Kop naar noord, kont naar zuid. Wat vage honden- en hanengeluiden uit de richting van Agnita. Da's schuin rechts achter me. Na een aantal minuten verstoren overvliegende vliegtuigen het geluidsplaatje. Oostelijk gaat het van Frankfurt naar Istanboel en westelijk van Dubia naar Londen. Of zoiets.
De honden zijn foetsch, als ik mijn ogen open en omkijk. De zon is warm op mijn rug. Ik keer terug op mijn schreden. De vliegtuigen zijn uit gehoorsafstand verdwenen. Enkel nog het geluid van mijn eigen voetstappen zakkend door de bevroren bovenlaag van de sneeuw. De dag kan beginnen. Op naar de koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten