Kookplaatproblematiek of de onvermijdelijke vernieling van schoonheid door gebruik. Eerst al zelf moeten uitvinden, dat er zoiets als glaskrabbers bestaan om het aangekoekt vuil eenvoudig te verwijderen. Vervolgens zelf met vallen en opstaan en dus ten koste van een paar krassen moeten uitvinden, dat de kookplaten dan wel geheel droog gewreven moeten zijn, omdat de krabbers anders krassen. Vraag me niet waarom, het is zo. En nu weer iets met watervlekken.
Zou het in de gebruiksaanwijzing hebben gestaan? In dat saaie tekstbundeltje wat hier direct vanuit de doos in een la verdwijnt? Het zou kunnen. Maar misschien is het voor firma's als Schott een idee om een kleurrijk sticker op de glasplaat te plakken met reinigings- en onderhoudadviezen. Kan je het direct uitproberen bij het verwijderen van de restanten van het stickerplaksel. Of, waarom niet direct zo'n krabber meegeleverd. Op al die honderden euro's die zo'n glazen kookplaat kost maken die paar euro voor een krabber werkelijk niks uit.
Nu opzoek naar Cerafix, de volgende stap in het voortslepende inzicht, waarmee hopelijk de vlekken, die na het garen van de goulash onder de gietijzeren pan vandaan kwamen, te verwijderen cq te herstellen zijn. Water schijnt het te veroorzaken. Zoiets krijg je toch niet zelf bedacht.
Ik wil mijn perfect egale, zwart-glimmende kookplaat terug. Je zou er bijna een nwe voor kopen en die vervolgens nooit meer gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten