Bezig met het vergelijken van Wolfenstein en Dishonored gisteren niet de verleiding kunnen weerstaan om iets verder te snuffelen in het verloop van het verhaal van Wolfensteein. Dat van Dishonored kan ik inmiddels dromen. Blijkt dat de sessie, waar ik nu in vast, zit een soort dagdroom is, waarin Blazkowicz wegzakt net, voordat hij terecht wordt gesteld. Een beetje als de schietbaanoefening eerder in het spel. Ik weet niet. Het hele spel is natuurlijk maar een bedenksel, maar iets doen wat verder geen bijdrage levert aan of functie heeft in, nodigt niet echt uit om me voor in te zitten.
Dat zijn hoofd vervolgens net op tijd op een nw lijf wordt aangesloten, je moet het maar bedacht krijgen, is natuurlijk te gek voor woorden, maar is minder storend, dan je door een droom heen moeten knallen. Zien of ik dat deel niet gewoon kan skippen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten