Hoe ga ik het benoemen? Een mislukte zelfmoordaanslag? Is wel lekker pakkend, maar het is een beetje bezijden de werkelijkheid. Het bewuste doen ontbreekt. Ik heb het in het steeds verder weg zakkende verleden met regelmaat gebruikt als flauwe uitvlucht om de gevolgen van een euforische uitspatting in een gematigder daglicht te plaatsen. Nu zou bijna het omgekeerde effect aan de orde zijn. Verkeerd gevallen is ie zeker en ook na enige pogingen tot recapitulatie kan ik er niet meer van maken. Een bijna comateus einde van een gezellig avond na de consumptie van minder dan een fles wijn in iets van 10 uur tijd, waarvan de laatste vier uur aan tafel. Hoe krijg je het voor elkaar? Het zou verboden moeten worden.
Het is haast niet te geloven, maar kan er niet meer van maken. Zelfs met de dubbele hoeveelheid, wat het dus echt niet was, over zo'n tijdspanne en met een goede maaltijd op het eind, had dat nauwelijks tot een lichte vorm van aangeschotenheid kunnen leiden. Waar is de tijd .... ach, laat maar zitten ook.
Het was werken vandaag om die kater aan de kant te krijgen. En een kater was het en niet zo zuinig ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten