Herwaarderen

 "In ziekenhuizen wordt veel te weinig stilgestaan bij de dood, vindt longarts Sander de Hosson. Je helpt terminaal zieken niet met alleen pillen of een operatie." Kop van een artikel in de VK van 16 mrt jongsleden. Eerst achter de betaalmuur en sinds gisteren of zo vrij toegankelijk. De VK doet dat wel met meer artikelen en soms komt me dat goed uit.

 De beste man zegt niet zo heel veel in het tamelijk lange artikel maar de boodschap is duidelijk. De mens ontkent de dood tot op het laatste moment en de doktoren lopen daarin voorop. Alles is gericht op behandeling, liefst natuurlijk op genezing, maar dat zit er niet altijd in. En op de longafdeling gaat het blijkbaar vaker de kant van de dood op dan elders in het ziekenhuis.

"De Hosson heeft een missie. 'Ik wil dat mensen eerder en meer over de dood spreken. In ziekenhuizen gebeurt dat veel te weinig. Als iemand ongeneeslijk ziek wordt, moet je daar vroegtijdig mee beginnen. Je moet vragen: wat is belangrijk voor u de komende tijd? Wat wilt u nou echt? Hoe hard moeten we u blijven behandelen?"

 Ik denk, dat het een manier van doen is, die algemener voorkomt, dan alleen als je doodziek in een ziekenhuis belandt. Als het zo doorgaat, als ik het idee heb, dat het in landen als Nederland gaat, dan wordt de dood straks zoiets als een nare verrassing en niets en niemand staat meer stil bij het feit, dat het een normaal en onontkombaar deel van het leven is, namelijk het einde. Zijn er in Amerika al schadevergoedingsprocessen gevoerd, omdat een arts een hoogbejaarde niet van de (natuurlijke) dood vandaan heeft weten te houden? Het zou me niks verbazen.

 Ik was en ben voor een deel weinig anders maar sinds mijn aanwezigheid in het oostelijke deel van Europa is de algehele ontkenning, het struisvogelgedrag in deze er wel een beetje vanaf. Zo'n schok als in 2007 gaat me niet nog een keer overkomen. Niet dat zo'n plotselinge dood geen schrikken zal zijn, maar wij hebben bij het hele Frankrijk-verhaal, waarin we zo ongeveer alles wat denkbaar was vooraf doorgekauwd hebben, de dood gemakshalve over het hoofd gezien. Een beetje raar in feite als je je leven zo ingrijpend veranderd. Maar dat is achteraf.