Zaterdag. Bij vijven. Borreltijd. De Zaak. Witbiertje of bij een overmoedige bui aan de Duvel. Van die momenten die je ineens te binnen schieten. Nieteens zozeer als herinnering maar meer in de vorm van een opwelling om het te doen. Coves - Stadhuis is een beetje verder lopen dan als je van de OudeGracht-Tolsteegzijde aan komt zetten.
Ik kan hetzelfde hebben met de rit naar Thiviers, een bezoekje aan Perigueux of Brantôme en een weekend Toulouse. Toch meer Frankrijk dan Nederland. Het is dan gelukkig niet, dat ik al in de auto wil stappen en bedenk, dat wat ik wil onzin is. Nee, het zit er net voor. Je bedenkt het en bedenkt tegelijkertijd, dat het een wens uit het verleden is, die in de huidige omstandigheden misschien niet onmogelijk is, maar anders zal zijn dan de herinnering en verder vooral erg onpraktisch.
Hier zijn die plekken er nog niet. De bar in Coves daar kun je nu ws zonder gevaar voor gewonden een machinegeweer leeg schieten en van die andere plekken. Tja, ik zou moeten verhuizen, denk ik, om te zien wat in die korte tijd een zeker mate van onmisbaarheid heeft weten te verwerven. Een kort lijst, vrees ik. Bij Sibiu kom ik niet verder dan het winkelcentrum buiten de stad, maar veel tijd in het oude stadsdeel heb ik tot op heden niet besteed. Dat noodzakelijk extra, 'das gewisse Etwas' ontbreekt. Lili's had wel wat, maar is door de verbouwing een groot deel van z'n sfeer kwijt geraakt. Dan is er nog Toulouse in Cluj. De naam zal meehelpen, toch zijn het de momenten en de omstandigheden, die voor het extra gewicht zorgen. Leed verzachtend en vreugde versterkend. Zoiets moet er toch wel aan kleven, anders blijft het achter in de kleurloze massa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten