Toevallig?

 "Die fout wordt heel vaak gemaakt. Het idee dat wij de noodzakelijke uitkomst zijn. Het is net andersom. Het zonnestelsel, het leven op aarde, wijzelf; dat was niet het doel. Het heelal is niet op ons afgestemd, wij zijn afgestemd op het heelal. (...)". Landsman, Trouw, 24-02-2018 

 Een week of wat geleden al de ontmaskering van de mens als enig wezen in de evolutie met eigenschappen/capaciteiten als bewustzijn, medeleven etc en vandaag 'per toeval' een artikel over het feit, dat eigenlijk alles toeval is en je niet moet proberen om voor al die toevalligheden een verklaring te vinden.

 Het tekent de arrogantie van de mens, dat ze zichzelf hebben gezien en vaak nog zien, als het finale resultaat van een scheppingsproces. Ongeacht of nu iemand heeft zitten kleien of dat het een kwestie van evolutie is geweest. Het is in optima forma wat de tegenwoordige mens met de natuur heeft. De mens heeft het idee, dat ze aan de knoppen zitten en alles kunnen bepalen. Niet alleen wat natuur is, maar ook in welke toestand die hoort te verblijven. Maakt niet uit of dat het mislukte experiment in de Oostvaarders plassen betreft of de opwarming van de aarde, waar de mens zich vreemd genoeg een actieve rol in toebedeelt.

  Een mens leren leven met het feit, dat hij/zij en de hele mens-gerelateerde geschiedenis op deze ene exoplaneet waar koolstofverbindingen tot levensvormen zijn geëvolueerd, niks meer en niks minder is dan een aaneenschakeling van toevalligheden, is vloeken in de kerk. Nou, vloek maar eens goed.