Zat! Dat ben ik niet, maar hèt wel. Ook ik heb grenzen en die zijn vannacht definitief overschreden. Er is voor de zoveelste keer met zo'n mateloos geweld de boel vernield, dat ik weinig andere oplossingen zie dan aan de ketting. In elk geval 's nachts. Zal wennen zijn en ongetwijfeld in eerste instantie en misschien wel langer een hoop lawaai opleveren. Met het oog op de verbouwing zat het er al aan te komen. Ze versnellen de boel zelf.
Ik heb me weleens bedacht, dat in geval van nood een aanval van een hond te pareren moet zijn. Als je dan ziet wat vannacht aan planken verbrijzeld is, zal een bot niet zo heel veel meer moeite kosten. Misschien dus toch wat te optimistisch bedacht? En dat voor honden die royaal bezien de helft van het formaat van Sammy zijn.
En ik weet het, voordat ik goed en wel het bed uit ben. Die stilte. Het volledige gebrek aan geblaf in de vroege ochtend en als je dan naar buiten stapt, niet besprongen worden door vier over enthousiaste en vooral hongerige viervoeters. Ja, dan weet ik hoe laat het is en is het enkel zoeken naar de plek waar ze doorgebroken zijn. Allez: muurankers, kettingen, hals- dan wel schouderband van metaal en een paar van die bergbeklimmers in-/op-/aanklik-dingen in klussersuitvoering. Sibiu dus. Planning ... wat was dat ook al weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten