Verloop

 Vermoeiende man, die man van de barvrouw. Geen idee waar die woede-aanvallen vandaan komen. Er wordt geroddeld over epilepsie, maar dat zou eerder een gevolg dan een oorzaak van die onvoorspelbare agressie kunnen zijn. Van een irritant vriendelijke vent, in de tijd dat ik mijn wandelingen met Sammy en Katrien deed, is het een irritante kwade versie geworden, die zich als een pitbull vast heeft gebeten in een afkeer van mijn huidige roedel.

 Eerst, nog in de tijd met de Beaucerons werd me redelijk vriendelijk gevraagd of ik de honden niet wilde uitlaten op het grasveld grenzend aan de dorpstraat mèt het advies verder heuvelop door te lopen. Vervolgens werd me minder vriendelijk verboden om nog links af te slaan en achter het laatste huis van Coves mijn horizontale route te lopen. Weer mèt het advies het hogerop te zoeken. Vervolgens allerlei woede-aanvallen vanwege het feit dat het loslopende roedeldeel over zijn niet-omheinde terrein loopt en bijv. zijn paard soms lastig valt, dat er graast aangelijnd aan een ketting. Iets waar het paard beduidend minder last van heeft dan de man zelf.

 Het gaat in perioden, alsof hij soms zijn medicijnen vergeet, om een mogelijkheid te benoemen. Met van die intermezzo's waarin hij weliswaar niet die vriendelijk vent van vroeger is, maar wel doet alsof niks aan de hand is, gedag zegt, etc. Om vervolgens weer volledig door het lint te gaan zoals gistermiddag. Nu was de weg ineens privé en mocht ik helemaal niet meer passeren. En dat staat hij dan met een stok zwaaiend voor mij uit te braken, alle honden agressief makend, die ik dan weer moet zien te kalmeren en tegelijkertijd zijn lulverhaal aan horen.

 Privé. M'n reet! Tot nog toe altijd aan zijn steeds minder vriendelijke verzoeken voldaan maar hier houdt het op. Het is een publieke weg. Ik zal mijn dames iets langer aan de lijn houden, maar daar houdt het mee op. Ik heb het Mariana voor de zekerheid laat navragen. Als het al kadestraal zijn eigendom is, zit er een publiekelijk passage-recht op. Als een vrouw van bijna negentig naar mij toekomt om te zeggen, dat dat nooit anders dan een openbare weg is geweest, dan heeft die vent ditmaal zijn hand zwaar overspeeld. Zien wat hij nog denk te kunnen/mogen doen. Ik raad 'm aan een omheining neer te zetten. Voorkomt een hoop drukte makerij.