Ondanks een bewuste relaxpoging in bad met rode belichting vanuit de douche een onrustig begin van de nacht. Twaalf uur tegenstanders ontwijken en lijken maken voorkomen is een enerverende bezigheid. Niet meer zo compleet opgefokt als bij de eerste kennismaking met het spel, maar genoeg adrenaline in de aderen om een aangenaam wegzakken in de armen van Morpheus te voorkomen.
Zaterdag, Weekend. Het mocht van mezelf en natuurlijk in die tijd ook gegeten, gelopen en zelfs een krant doorgebladerd. Desalniettemin verwondert het mezelf, dat ook een vierde doorloop zo iets meeslepends kan hebben. Het is op wat herkenningspunten na geen routine en verre van saai. Weet het spel me zo te pakken of weet ik me in deze zo te concentreren? Of beide natuurlijk.
Ergens in het tweede deel een opslagfout gemaakt, waardoor drie doden er doorheen zijn geglipt. Deze onvolkomenheid maar geaccepteerd. Soms hak en schiet ik me eerst door een étappe heen om het deel zogezegd te verkennen en vervolgens met ietsje meer respect voor het leven over te doen. Enige andere optie is om dat deel weer helemaal opnieuw te spelen. Het overzicht van 'behaalde resultaten' krijg je pas van voltooiing van een niveau te zien. Merk dat mijn streven naar perfectie hier bereidwillig water bij de wijn doet. Merk ook, dat ik niet vanzelfsprekend steeds dezelfde keuzes maken en dus met regelmaat alsnog in onvoorziene omstandigheden terechtkomt en soms zelfs verder terug moet dan me lief is. Zo dat al kan, zonder helemaal terug naar 'Af' te moeten.
Inmiddels, alle doorlopen bij elkaar genomen, iets van 175 uur verspeeld, 70.000 geldeenheden verzameld, 700 gevechtsdoden veroorzaakt, kleine 100 doelgericht omzeep geholpen, 800 niet-dodelijk uitgeschakeld, dik 3000 keer betrapt en zelf 300 keer de pijp uitgegaan. Doodgaan krijgt hier iets van een speelse routine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten