Een hele werkdag in Sibiu rondlopen en niks bijzonders, vermeldingswaardigs meemaken. Is best wel bijzonder, of niet? Er moest een paspoort opgehaald, een telefoonabonnement gewijzigd, naar de stand van herstel van de Beetle geïnformeerd, de laatste onderdelen voor de badkamer geregeld, wat kleine boodschappen gedaan en natuurlijk gegeten worden. Hoe ongezellig het ook steeds weer wordt ervaren, ditmaal heb ik afgezien van mijn deel in de maaltijd. Een vermelkte koffie en dat was het, wat mij betrof. Genoeg buikspek om 14 dagen op te teren zonder ergens mee in de problemen te komen. Laat die buik maar weereens als vanouds knorren voor voedsel, voordat er weer wat door de strot gaat.
Bovendien kost die culinaire gezelligheid steeds weer meer tijd, dan me op dagen als deze lief is. In mijn eentje weet ik dat aardig te beperken, maar met Mariana is dat dweilen met de kraan open. Even hier kijken, daar kijken, dan is ze weer foetsie, staat te kletsen of heeft iets bedacht waar we voor het moment helemaal niet mee bezig zijn. Met het nodige meer of minder letterlijke duwen, trekken en sturen verplaatsen we ons door de stad van oude centrum naar de klussuper, terug naar de centrale markt, weer naar de buitenregionen en in een grote boog om de stad van het ene buiten naar het andere. Me voor de zoveelste keer verbaasd over het tempo waarin flatgebouwen, of moet ik appartementcomplexen zeggen (?), uit de grond gestampt worden en tenslotte retour campagne om bij aankomst in een fractie van een seconde te zien, dat het de dames wederom gelukt is om een weg naar de vrijheid te vinden. Wordt weer wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten