..... "En ze levenden nog lang, gelukkig en welvarend". Dat het zuinigjes omspringen met het nemen van levens nou zo'n groot verschil uitmaakt in de afloop van het spel, kan ik niet bepaald bevestigen. Voor een kleine deel van het rijk, waarin het verhaal zich afspeelt, klopt het misschien maar qua grote lijn maakt het nauwelijks wat uit. Ook het aantal tegenstanders is niet serieus groter of kleiner, al moet ik zeggen, dat ik niet heb lopen tellen. Niet schieten scheelt een hoop lawaai en dus maak je minder slapende honden wakker (letterlijk) en trekt ook niet de aandacht van de overal rondlopende militairen.
Verder zijn de verschillen agv gradaties in je moorddadigheid naar mijn idee minimaal. Maar hoe het ook zij, het blijft wonderbaarlijk, dat ook in het laatste onderdeel weer hele delen te ontdekken waren, die ik in de vorige doorlopen simpelweg voorbij ben gegaan. Moet bekennen, dat ik het op het eind ook wel een beetje zat was om alle kamers door te struinen, heksen en vechtrobots uitschakelen, alle kastdeurtjes, kassa's en safes openen, schilderijen, geld, amunitie en minder banale voorwerpen zoekend. Gewoon maar rechttoe, rechtaan op het einddoel afgegaan en dan niet meer weten hoe het eindspel ook weer ingezet werd. Een beetje als met Alzheimer en iedere dag weer nieuwe vrienden maken ...
Gelukkig heb je met het juiste opslagbeleid de mogelijkheid om eindeloos te proberen en natuurlijk zit daar die ene, enigszins verwarrende aanpak ook tussen. Doeiii Delilah. Afgelopen. Inmiddels ruim 100 uur in weggespeeld. Nu die ene ultieme doorloop nog waarin niemand me ziet en ik alles weet te vinden .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten