Gaat het beter met me? Ik schrijf minder. In het blog maar ook qua eigen aantekeningen. Zelfs de dood weet nauwelijks de aandacht op zich gericht te krijgen. Af en toe duikt een gedachte in die richting op, maar verdwijnt net zo makkelijk. Ga ik op in het spel? Ja, maar dat geldt niet voor al de 24 uren, die de dag telt.
Af en toe duiken ongedwongen rustmomenten op. Momenten waar ik me met overgave in stort. Vaak met de honden. Vooral de donderse pup, die volgende week naar haar nwe thuis zal gaan. Maar het kan ook het koken zijn, het wandelen of het in bad liggen, wat dan boven het opweken en afspoelen van het vuil weet uit te stijgen.
Niet verkeerd. Natuurlijk houdt het hier niet bij op. Het volgende stadium staat te popelen in de wachtrij. Activiteit! De rust om met de dingen die gebeuren moeten aan de slag te gaan. Het klinkt contradictoir, maar is het niet. Het bezig zijn ontdaan van de afkeer vanwege de zweem van het moeten, die er vaak omheen hangt. Daar is rust, tevredenheid en zingeving, die voldoening mogelijk maakt, voor nodig. Tenminste, dat bedenk ik me nu. En dat zou best weleens kunnen kloppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten