Aha, ik moet in een 'flow' zien te komen. Dat ik dat niet zelf en eerder bedacht heb. Je dus zodanig weten te concentreren, dat je de wereld om je heen vergeet en geheel gefocust bent op dat, waar je mee bezig bent. Het schijnt dè manier te zijn om bijv. een paar honderd meter hoge steilwand zonder enige beveiliging of andersoortige hulpmiddelen dan handen en voeten klimmend te kunnen bedwingen. Ik zou mijn worstelwerken niet met een steilwandklim willen vergelijken, maar behalve dat, is het natuurlijk net die focus, die steeds naar andere zaken wegglipt.
Als mijn verlangen om mijn boekenrek of het gastenhuis vorm te geven vergelijkbaar zou zijn met de innerlijke drang om in freestyle een steile wand te bedwingen, dan zou ik hier een stuk minder te zeuren hebben, schat ik zo in, of in elk geval andere onderwerpen bij de kop moeten pakken.
En die 'flow' ken ik natuurlijk zelf ook wel een beetje. Een flowtje, zal ik maar zeggen, nl. als je bezig bent, valt het alweer weer mee en is het meestal prettig om aan de slag te zijn. Wat dat betreft is er flow genoeg, als ik eenmaal opgang ben gekomen. Het zit 'm meer in de aanzet èn natuurlijk ook om niet halverwege de steilwand te bedenken, dat je geen zin meer hebt in de andere helft van de beklimming. In wat voor categorie valt dat??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten