Een beetje bazelen moet alweer kunnen. Een mens moet wat. Het bed is het niet. Uit bed is het ook niet. Het idee van activiteit is nog ver te zoeken. Meer dood dan levend, wil je dan zeggen, maar dat klopt niet. Ik ben zelden meer levend geweest dan de afgelopen paar dagen. Je voelt alles werken, moeite doen om dit wezen weer op de been te krijgen. Zweten. Borrelen. Bonken.
En wat dan allemaal door je hoofd heen gaat. Eerst niks. Daarna nog steeds niks, maar met het idee dat ik over Europa's wegen toerde in de nacht. Pikdonkere nacht en blijkbaar zonder verlichting. Vervolgens begon hier en daar wat te flikkeren, maar vaag. Ik ben meer spektakel gewend. En langzaam kwam de gedachtenstroom opgang. Niet echt om vrolijk van te worden. Misschien mijn roeping in de Horror-richting misgelopen.
Weinig van deze Pasen terecht gekomen. De soep is nieteens op, laat staan de speciaal gemaakte stoofpot. De kip uit de soep moet nog ontbeend worden en de overgebleven bouillon zie ik straks weer zuur worden. Zonde. Mariana pelt liever een paar eieren dan iets, wat klaargemaakt is, op te warmen. Het is iemand, die zich in moeilijk voorstelbare situaties staande heeft weten te houden zelfs de kar heeft getrokken, maar als de noodzaak ontbreekt, zou je dat niet opvallen. Op naar de Kerst, zal ik maar zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten