Als het een beetje mee zit, heb ik vannacht de bodem geraakt en is het ergste voorbij. Geen garantie natuurlijk. Enkel de hoop. De hele nacht knopen lopen leggen in losse eindjes touw. Grijsgrauwe eindjes touw. Duizenden stukjes. Het lag er bezaaid mee. Vervelend. Vermoeiend. Vanochtend de honden afgeschoven en pas bij eleven onder de wol vandaan. D'r hoeft niet zoveel vandaag. Dat scheelt. De afwas, maar die kan wachten. Zal moeten wachten. Toen ik die zag, wilde ik direct weer terug in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten