Zo ineens kun je het zat zijn. Ik doe niet moeilijk over wat ongemak. Ook pijn is meestal geen punt. Het kan lastig zijn en mopperen is altijd wel lekker. Maar als de ene kant er mee lijkt op te houden en dan de andere kant het stokje overneemt, en dat niet zo'n beetje ook, dan heb ik het wel gehad. Quasimodo was er gisteravond niks bij, zo krom en verkrampt liep ik door het huis nadat in bed liggen niet de gewenste verlichting bracht.
Tijd voor paardemiddelen. Pijnstillers en spierverslappers cq kalmeringsmiddelen. Geen Amerikaanse toestanden, maar hopelijk genoeg om beweging en overlast enigszins te normaliseren. Na een uur als een blok in slaap gevallen en tegen achten pas weer boven water. Natuurlijk is het niet verdwenen maar vergeleken met gisteravond zou je schouders en nek zelfs soepel kunnen noemen.
En dan de volgende vrg. Wat heeft dit geintje veroorzaakt? Beide keren voor mijn gevoel uit de lucht gevallen. Cadeautjes die me getolen kunnen worden. Kost alweer bijna een week die ik graag anders had ingevuld. Op naar het verven van de eieren. De pannen staan op het vuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten