(Een deel van) de afwas moet weer kunnen. Een nacht zonder 'shake, rattle and roll'. Was ff spannend maar de afgrond gemist. Ik ben d'r niet rouwig om. Wel een hele shitload aan beeldmateriaal over me heen gekregen op momenten, dat ik de ogen sloot. Mn mensen, geen afbeeldingen maar echte. Verzin je zoiets of ben ik die ooit ergens een keer tegen gekomen. Zou niet weten hoeveel mensen iemand als ik z'n leven tegenkomt. Heeft iemand zich daar voor zijn eigen leven ooit al eens een beeld van proberen te vormen? Met duizenden kom je er niet. Iedere beweging buitenshuis de mensen die je tegen komt op straat, in winkels, supermarkt, op markten, vakanties ... al die jaren achter de bar, etc. Maar middeleeuwse krijgers ben ik, geloof ik, toch nooit tegen gekomen, of tellen films ook mee?
Maar niet alleen mensen. Hele landschappen schoten voorbij, rondje wereld, onderaardse toestanden, metrogalerijen, luchthaventerminals à la Dubai, treinen uit vogelperspectief, etc. Had meer gehoopt op Pacifische zonsondergangen op een wit koraalstrand met een obligate palm in linker of rechter ooghoek. Maar goed, een mens kan niet alles hebben.
Met vertraging, maar dan op de valreep van de week een eerste aanzet tot een wat actiever dagverloop. Zien dat ik mijn keukenplek weer enigszins werkbaar en uitnodigend krijg. Alles in gepaste vertraagde slowmotion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten