Mijn spit-taks komt in zicht. Anderhalf perceeltje te vroeg. En dan refereer ik aan de meest terughoudende inschatting. De originele lat ligt buiten het zichtsveld. Nog een week of vier speling, wat enige correctie mogelijk maakt. We gaan het zien.
Ik heb vandaag op iets van de helft van zo'n groot uitgevallen postzegel zitten zwoegen. Niks met fysieke (on)mogelijkheden te maken. Gewoon uitgspit. Ik probeer dan nog wat stimulerends in te brengen, maar iedere schep bedelft de aangedragen moeite.
Aan het eind van wat ik eufemistisch mijn werkdag noem 12 van de 23 bamboestaken in de grond gestoken voor de klimconstructie van de stokbonen. Zonder stokbonen heb je geen echte moestuin, is mijn idee. Weet niet waar ik die kronkel heb opgelopen. Ergens moet die langwerpige wimwamconstructie indruk op me hebben gemaakt. Sindsdien wilde ik het in iedere tuin, waar ik aan ben begonnen.
Vrijdag zou de completerende helft erbij moeten kunnen. Goede vrijdag. Mag je dan 'werken'? Want zo noemen ze het gehobby in de tuin hier. Het zal voor de meesten eerder een ingesleten gewoonte zijn dan een hobby. Gisteren nog zo'n semi-verwijtende vrg gekregen van mijn buurvrouw. Of ik geen rustdag hou? Dieren verzorgen mag dan, daar zijn ze bijna de hele dag mee bezig, maar bezig zijn in de tuin daar wordt hoofdschuddend naar gekeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten