Van tempo is vandaag niks meer gekomen. Aangename middag gehad afgezien van een half uur schuilen vanwege de inmiddels haast traditionele namiddagse plensbui. Niet alleen het tempo hapert. D'r is meer uit z'n normale doen. In de loop van de avond is de stemming bij de pakken neer gaan zitten. Mij ontgaat de reden, maar het feit is niet te missen. Zo'n gevoel dat 'iets' op het punt staat om mis te gaan, de verkeerde kant te kiezen. Niet iets lulligs aan de zijlijn van het bestaan. Nee, we doen in deze in grootse gevoelens. Meer 'alles' dan 'iets'. Het leven, bijvoorbeeld.
Was de verlate siësta niet zo'n goed idee? Loop ik iets doorslaggevends te vergeten? Staat iets beer- en/of bergigs op de rol? Alsof een knop is omgedraaid. Of die aub zo vriendelijk wil zijn en door- dan wel terugdraaien. Doodgaan kan altijd, maar vandaag niet meer kans dan gisteren en ook de tekenen voor morgen wijzen niet op een verandering van de kansen. D'r moet een hoop gebeuren de komende week, maar daar zit weinig of niets tussen dat bijvoorbaat een schaduw over mijn bestaan zou kunnen werpen. Het meeste is een kwestie van bestellen en betalen. Piece of cake. De regen dan? Na ruim twee mndn? Zou wel een erg slome reactie zijn.
Gewoon weer uit het niets, als donderslag bij heldere hemel maar dan geslopen en ongemerkt toegeslagen. Laat ik de nacht straks een kans gunnen om de scherpste kantjes er van af te halen in droomwerelden of gewoon met rust. Maandag is niet de dag om met dergelijke bagage te vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten