Eindelijk een eerste aanzet naar wat het dak op de schuur moet gaan worden. Dat heeft ruim twee mndn gekost. Tijd, geld, ergernis, zweet, regen en vanmiddag bijna een paar vingerkootjes. Een flex, gelukkig maar een kleintje, zonder veiligheidskap. Zo'n ding zit alleen maar in de weg, toch? En het zal natuurlijk niet alleen een kwestie van die ontbrekende veiligheidsvoorziening zijn geweest. Ff niet opletten, op het randje werken (letterlijk). Misgaan kan het natuurlijk altijd, het hakt er nu enkel iets dieper in.
Hij een serie hechtingen rijker. Ik een goede werker armer. Daar word ik niet blij van. Van het laatste nog minder dan van het eerste. Het ging al langzaam, te langzaam. Ik zie het tempo alleen maar verder inzakken. In feite staat nu iemand in z'n eentje te werken. Dat kan beter, moet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten