Net terug van de begrafenis. Dat heeft niet de hele ochtend in beslag genomen, daar waren andere redenen voor. Maar weer een ter aarde bestelling. Of je het wilt of niet, je raakt er bijna aan gewend. Alles met een zekere afstand deze keer maar absoluut geen gebrek aan emoties. Een oudje dat ze wel lustte. Haar vent, zoals wel vaker hier, al decennia geleden onder de grond gestopt. Maar daar kom je overheen.
Een paar keer met haar te maken gehad en steeds was het vragen naar een borrel. Koffie, frisdrank, wijn of bier waren aan haar niet besteed. Helpen met het verwerken van een geslacht varken was geen probleem als a. Mariana haar kwam ophalen en b. ze haar borreltjke kon krijgen. Lekker eigen mens, maar ook die leggen op een gegeven moment het loodje.
Begrafenis met het halve dorp aanwezig en op het eind een verrassende wending. Geen gemeenschappelijke maaltijd. Men was bang dat tijdens de maaltijd in het gemeenschapshuis van Coves het plafond naar beneden zou komen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. En heeft ervoor gekozen om naast het obligate, gevlochte broodje ook een maaltijd van gevulde koolrolletjes uit te delen in meeneemverpakking.
Koren op de molen van het zigeunerdeel van het dorp. Altijd al als aasgieren aanwezig bij begrafenissen, mn de kinderen. In de 'normale' dorpssituatie zouden ze aangeschoven zijn als familie, vrienden en kennissen hun maaltijd achter de kiezen zouden hebben. Maar nu was het natuurlijk bingo. Een beetje Sinterklaas. De kids dachten, dat ze iedere keer weer achteraan in de rij konden aansluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten