Gelukkig, het gaat minder tekeer in mijn buik. Klust een stuk prettiger. Passen en meten gaat beter als je niet je billen bijeen hoeft te knijpen en om de haverklap naar de badkamer moet sprinten, inzoverre dat met samengeknepen billen mogelijk is. Dat was een snelle lunchverwerking. Een gewone, werkzame dag is me niet gegund.
De hondenronde was vanochtend al geen vlekkenloos samenspel tussen lijf en gedachtenwereld. Meestal ben ik er wel bedacht op, maar het was ws te vroeg daarvoor. In een mum van tijd vlogen de verkeerde ideeën me als vanouds naar de strot. Paniekerig word ik daar niet meer van, maar het bedierf wel een behoorlijk deel van de wandeling. Voordat ik weer beneden was gearriveerd, was ik er al niet meer mee bezig.
En dan nu weer deze verrassing precies op het moment van schakelen tussen het afhandelen van routines en het opstarten van een klus. Een hoek die ik niet zag komen. Maar ik heb met mezelf afgesproken, dat we ons niet laten ontmoedigen en daar ga ik me aanhouden. Die laatste extra plank gaat vandaag op z'n plek komen. Mag na een week of drie ook wel eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten