Voor de afwisseling eens letterlijk. Potverdrie. Het is kuikenseizoen en dan loopt er met regelmaat van dat grut door de straat. Bobby is er niet mee bezig maar de dames wilde volgens mij wel een éénhapskuiken proeven. Slecht idee, want dan wordt gedaan alsof een kip is verscheurd. Bovendien, hou dat spul binnen. Als je daar niet toe instaat bent of te lui om alle kieren en gaten naar de straat toe te dichten, dan moet je ook niet zeuren als er af en toe eentje verdwijnt. Hetzelfde met katten, mn de jonkies. Het duurt ff voordat ze genoeg routine hebben om een beetje hond te snel af te zijn. Het kost menig kat de kop.
Ik dwaal af. De dames gaven bijna afgesproken zo'n ruk aan de lijnen, dat ik me op het natte gras van de berm niet staande kon houden en pardoes tegen een houten poort aan knalde met mijn linkerschouder en bovenarm. Geen misselijke klap. Daar gaan een paar spieren stevig protesteren. Mag blij zijn, dat ik net ter hoogte van een oprit was, anders had ik in de greppel gelegen. Vooraleer de honden een trap onder de kont te geven na het opkrabbelen eerst de straat op en af gekeken. Geen publiek, tenminste niet op straat. Dat scheelt weer. Dat je daar mee bezig bent ...
Inmiddels laten de onderdelen in de betroffen hoek zich gelden. Rug, schouder, sleutelbeen, bovenarm en elleboog. Ooooo, zielig hè!? Stelletje trutten, zowel de honden als de verzorgsters van de kuikens. Kippen en zo, is hier vrouwenwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten