De nattigheid herinnert me inmiddels aan mijn veldwerkperioden op de verkeerde kant van de Vogezen. Het zijn en blijven de natte zomermndn, die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Vochtige kleren, vochtige boeken, vochtig teken- en schrijfmateriaal. Met afstand het deel van mijn leven, wat ik voor geen goud wens over te doen. Niet in de originele setting tenminste. Zes weken aan het Elzas bier, de Elzas wijnen, munster kaas en choucroute Alsacienne is niet de grootste straf als het niet in een tent in de regen bezig zijn is met iets, dat je niet meer ziet zitten. En als we dan toch aan het veranderen zijn, graag in het departement Elzas en niet dat van het gelijknamige gebergte. Dezelfde berg, andere oriëntatie, ander weer, ander leven. Terras er bij bedenken, digitaal schrijfgerij en je zult me niet horen klagen.
Eigenlijk zou ik die tijd wel gecompenseerd willen zien. Nooit eerder bedacht. Komt vast door de overzichtelijkheid van wat nog rest. Maar indien dan, wat?? We praten over iets van 18 of 20 weken verdeeld over meerdere zomers. Dat schiet niet bijster op.
Dan maar de krenten uit de waterig pap oppoetsen. De koud water douche, de bierflessenpiramide van later door Heineken omzeep geholpen lokale biermerken, het heen en weer getuf op de puch en het gevoel alleen op de wereld te zijn op die paar dagen, waarop het mogelijk was om een beetje te genieten van het dwars door alles heen banjeren voor de zg wetenschap. De rest is "Nooit meer slapen" ten voeten uit. Alleen heb ik mijn hersenen weten te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten