Voor het eerst Mopke mee op de hondenronde. Heerlijk om te zien, dat enthousiasme. Het heeft weinig verrassends meer, heb het de afgelopen twee jaar met grote regelmaat mogen aanschouwen, maar het blijft leuk. Dat slungelige lijf op die in verhouding te lange poten. Het harder willen rennen dan de beheersing van de jonge ledematen toestaat, onderuit gaan, over de kop gaan, etc. Dapper de route meegelopen. Een verkorte versie wegens wateroverlast maar voor de kleine een aardige tippel.
Aan mij om zijn, sorry, haar gehoorzaamheid op peil te houden. Geen tweede Prada, liever iets à la Rosa en beter mag ook.
Net haast overborrelend van voldoening over het gemak waarmee de groep, voor het eerste sinds de verdwijning van Flokkie weer bestaand uit zes honden, in mijn buurt blijft, gebeurd iets, waardoor de hele meute muv het kleintje heuvelop verdwijnt. Heb nog ff staan wachten, maar dat voelde snel erg Jan-lullerig aan. Met zes de deur uit, met twee terug. Weg pedagogisch effect. Dat moet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten