Opzoek naar mijn zelfdiscipline. Het mantra van 'tenminste iets iedere dag'. Hoe prettig het volledig vrij rondtutten ook mag lijken. Iedere keer als ik er aan toegeef, heeft het slechts één gevolg, nl dat ik me niet op mijn gemak voel. 'Eerst het werk en dan het meisje'. Eerst doen wat gedaan moet worden voordat je je in plezierige zaken onderdompelt. Het zit er diep ingeramd.
Het lullig is, dat er altijd wel iets is, dat eerst gedaan moet worden. Daarom natuurlijk die zondag .... en dan moest je op familiebezoek. Dat is gelukkig al tijden voorbij. Maar wie zegt, dat ie vrij is om te doen en laten wat ie wil, kletst uit zijn/haar nek. Of je moet net iedere keer zin hebben in wat gedaan moet worden. Een vorm van het Stockholm-syndroom. Het extreem van 'If you can't beat them, join them'. Jezelf wijsmaken, dat je blij en gelukkig bent met het doen wat gedaan moet worden. Masochisme? Of zou het gewoon in het beestje zitten?
Als straks alles is, wat je het al jaren wenst te zijn, dan begint alles weer van voren af aan met het onderhoud, als je al niet bedenkt, dat het een en anders aan verandering toe is.. Dat is nu al zichtbaar links en rechts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten