De traagste zondagmorgen ooit sinds mijn verblijf in Roemenië. Bijna negen uur voordat ik mijn bed uit kwam en in minder dan een kwartier lag ik er weer in. Regen, regen en nog eens regen, En niet bepaald zuinigjes. Wat een gezeik. Zelfs Prada en de honden die de nacht buiten maar op het bordes hadden doorgebracht zagen de verplaatsing naar de tuinkamer pas na indringend aandringen zitten. Er werden snel een paar blazen geledigd en toen hop naar binnen. Zwaar verlate voedertijd.
Zelf niet meer geslapen maar met koffie liggend het gekletter van de regen op het dak aangehoord. Het weerbericht stemt niet vrolijk. Voorlopig gaat het zo door. Ik kan die regen al binnen vijf minuten zat zijn en 2,5 mnd van die overvloedige neerslag brengt daar niks van berusting in. Het was dat de honden gevoerd moesten worden (een zelfopgelegde verplichting) anders had ik me tegen negenen alsnog omgedraaid en geprobeerd om de regen niet te horen.
Ruim na tienen of eigenlijk bij elven hield de regen het voor gezien en kon ik in de benen met de honden. De looppaden waren beekjes, de vlakke delen zompige vlakten. Natte poten deert de honden niet. Voor de rest is het regelmatig uitschudden. Het hoge gras hangt scheef van het water. Klopt niet helemaal. Weidevegetatie is een betere omschrijving. Gras is daar maar een klein onderdeel van. Worden de honden alsnog gesopt, maar het weerhoudt hun niet van achter elkaar aan jagen wat de plensregen wel doet. Of deed, want het is nu al meer dan een uur(!) droog. Nog ff en ik ga de minuten tellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten